Het gestrande schip

Het jacht ligt op zijn zijkant midden op het Gustav Mahlerplein. Voorbijgangers kijken op van het grote obstakel. Maar eigenlijk past de luxe boot prima naast de strakke hoge toren van de ABN AMRO op de Zuidas. Het is zo’n speeltje voor de rijken dat in Saint Tropez wellicht aan de kleine kant zou zijn. De boot draagt de naam Fortuna. Dat is dezelfde titel die de Leonard van Munster zijn kunstwerk gaf.

Volgens het bord dat bij het kunstwerk geplaatst is verwijst Van Munster op twee manieren naar de financiële crisis. Met de titel refereert hij aan de Romeinse godin van het toeval, dat zowel goed als slecht kan uitpakken. Met het jacht verwijst hij naar het veranderende tij, waardoor een boot op het droge kan komen te liggen.

Hiermee schetst Van Munster naar eigen zeggen een hoopvol beeld voor de toekomst. Als het tij keert kan de boot immers weer gaan varen. Daarmee geeft het kunstwerk een rustgevend gevoel. Even een adempauze, want je kunt nu toch niet meer verder varen. Het jacht lijkt daardoor op een plezierboot op het Wad.

Maar past het kunstwerk Fortuna daarmee niet iets te goed bij de Zuidas? Wordt de voorbijganger een niet iets te comfortabel beeld van de crisis voorgeschoteld? Want hoe graag we financiële crisis ook zouden willen vergelijken met een verloren spelletje roulette, het uitbreken van de crisis berust niet geheel op toeval. En een boot is zeker op sommige momenten overgeleverd aan de krachten van de natuur, maar een goede schipper kan voorkomen dat zijn boot op het droge komt te liggen.

Het risico is genomen, in realiteit vaart de stoomboot der economie al weer op volle toeren, maar ondertussen zitten wij met een gestrand jacht.

Het kunstwerk is tot eind maart te zien op de Zuidas.